از دریا پرسیدم این امواج دیوانه ی تو از کرانه ها چه می خواهند؟
چرا اینگونه پریشان و دربه در سر به کرانه های از همه جا بی خبر می زنند؟
دریا در مقابل سوالم گریست!! امواج هم گریستند!!
آن وقت دریا گفت:تنها انسانها طعمه مرگ نیستند. امواج هم مثل آدمها می میرند!!
این امواج زنده هستند که لاشه امواج مرده را شیون کنان به گورستان سواحل خاموش می سپارند!!!