یاد باد آن روزگاران یاد باد

جاده اسم من و فریاد میزنه
میگه امروز روز دل بریدنه
کوله باری که پر از خاطره هاست
روی شونه های لرزون منه
پشت سر گذاشتن خاطره ها
خیلی سخته ولی چاره ندارم
جاده فریاد میزنه بیا بیا
جاده آغوششو وا کرده برام
منتظر مونده که من باهاش بیام
قصه ی تلخ خداحافظی رو
میخونم با اینکه بسته س لبام

سلام به دوستای عزیز و همکلاسیای خوبم امید ان دارم که حال تک تکتون خوب باشه و امتحاناتونو با موفقیت پشت سر گذاشته باشین <راستش نمیدونم
چجور این متن و بنویسم وچجور حرفامو بزنم 4ترم بودن با همکلاسیای خوبی مثل شماها با دوستان عزیزی که داشتم اونقد خاطره شیرین (یه وقتایی غمگین که شیرینیش بیشتر بود)تو کوله باری که بر دوش دارم واسم قرار دادن که گفتن خداحافظ و دوری از شماهارو واسم خیلی سخت کرده
:cry

ولی خوب چه میشه کرد اگر بار گران بودیم رفتیم اگر نامهربان(البته من که مهربون بودم مگه نه؟
)
بودیم رفتیم .....فک نکنم دیگه بتونم دوستای خوبی مثل شماهارو پیدا کنم و تو شیراز کلاسی به خوبی کلاس خودمون گیرم بیاد(البته اگه یه خورده
صمیمی تر بودیم قشنگیش بیشتر بود)
یادش بخیر اون لحظه های خوب وشیرین توی جنگل های گیلان ببخشید قاطی کردم تو راه سلف سرخه لیژه با دو پای خسته کوفته دور می گشتم ز دارو!!تا بخورم لقمه ای نون با خورشتی که چمن بود

ناگهان می دیدم بره هایی چاق و چله چست وچابک.....(اخ ببخشید حواسم نبود من شیرازیم ادامشو خودتون بگید حوصلم نمیشه
)
یادش به خیر ترم 1من وفاطمه جون همش کلاسای ادبیات رو می پیچوندیم و5دقیقه اخر رو با یه اعتماد به نفس در حد تیم ملی می رفتیم سر کلاس فاطمه جون خیلی دلم برات تنگ شده
یادش بخیر ترم 2چه شبا که تا 4 صبح بیدار میموندیم فیلم نگاه میکردیم صبحشم سر کلاس فیزیو با چشای باز میخوابیدیم آخرشم هی میگفتم بچه ها

اااااااااااااااااااااااااااااااااآخر فیلم چی شد چرا منو بیدار نکردین
ترم 3رو نگو!!!!!!!!کلاس زبان به اصطلاح تخصصی رو چجور می پیچوندیم تا سوار تاب شیم آخه این چه کاری بود
اواسط ترم 3اون روزی که هوا بارونی بود بچه هارو مجبور کردم که بیاین بریم کوه کدوم کوه همون کوهی که پشت دانشگامونه حافظا
ای
بابا من دوباره قاطی کردم
تازه اینا که چیزی نیست ترم 4 از بس که سرویس نداشتیم برگشتنی شروع کردیم به پیاده روی در حال پیراشکی خوردن بودیم که تازه فهمیدیم ای داد
بی داد ما رسیدیم گاراژ

آخه بچه ها یه خورده منو درک کنین..................

راستی زینب جون بعد این همه ترم که مدام تو اتاقت بودم هنوزم احساس ناراحتی میکنم یادته موقع هایی که حواسم نبود چایی یا غذا رو فرش می ریختم

همش میگفتی باید آخرش این فرش اتاق منو بشوری ببخشید ولی عمرا کی من!!!!من و فرش یا فرش و من استغفرالله زینب جون برو توبه کن شاید

مورد لطف وبخشش خدا قرار بگیری ولی اعتراف میکنم واقعا تو اتاقت راحت بودم و خیلیم بهم خوش می گذشت. راستی هنوزم فک میکنی بافت دهان و

دندان ناشناخته های زیادی داره و باید بریم تو کار تحقیقاتش میدونم مقصر منم آخه شب تولدت بدجور ترسوندمت هنوزم معتقدم که سکته ی ناقص رو با

جیغ دومت زدی.............خوب بگذریم از این خاطره ها اینا فقط در حد آنگستروم بود هنوزم وقتی بهشون فک میکنم اشک تو چشام حلقه میزنه

اگه تو این مدت حرفی زدم یا کاری کردم که باعث ناراحتی کسی شده لطفا منو حلالم کنین اگه هم حلالم نکردین....خوب چیه مگه چرا اینجوری نگاه
میکنین....حلال کنین دیگه
اگه هم حلال نمیکنین خوب منم.....

از همه دوستان وهمکلاسیای عزیزم به خاطر همه خوبی هاشون تشکر میکنم دلم واسه همتون تنگ میشه و هیچوقت فراموشتون نمیکنم
در پایان از تک تک دوستای خوابگاهیم زینب فداکارم ،حسنی گلم،سعیده مهربونم،فرزانه عزیزم،الهه نازنینم،صبای دلسوزم تشکر میکنم دست تک

تکشونو میبوسم البته بماند که هر چقد میگفتم اگه فقط یه نفرتون یه بار بهم بگه نرو منم همین کرمانشاه میمونم ولی همش میگفتن برو دیگه
خواهشی که دارم اینه که یه خورده جو کلاس خودمونی تر بشه هر چند که من دیگه نیستم خواهش عاجزانه دیگمم اینه که حداقل به خاطر بالا بردن آمار
بازدید سایتم که شده بیاین تو این پست نظر بدین که یه خاطره خوب واسم بشه

فرا رسید لحظه ای كه كاش فرا نمی رسید
فرا رسید لحظه ای كه كاش در اعماق زندگی محو می شد و به سر نمی رسید

لحظه جدایی چقدر سخت است
لحظه جدایی دو رفیق تنهایی ها ، دو رفیقی كه با هم در لحظه های غربت بودند ، و درد
و دل می كردندو درد دل هم را احساس میكردند از ته دل

با هم بودند در تمام لحظه های غربت ، در تمام لحظه های شادی و غم و غصه با هم بودند
و خاطرات زیبا و بیاد ماندنی بر جا گذاشتند

حالا كه خاطرات زیبا به جا گذاشتند و همیشه با هم بودند اینك باید از هم جدا شوند
لحظه جدایی خیلی سخت است لحظه ای كه تنها در چشمان دو رفیق اشك دیده میشد.اشك دوری

، اشك فاصله ، اشك جدایی
اشكهایی كه هر قطره از آن بیانگر یك خاطره از لحظه های با هم بودنشان بود

قطره اول كه از چشمانشان جاری شد به یاد روزهای آشناییشان ریخته شد
قطره دوم اشكهایشان، به یاد روزهایی كه با هم بودند ریخته شد

قطره سوم اشكهایشان به یاد لحظه سخت جداییشان ریخته شد ، و بقیه اشكهایشان فقط برای

اینكه دلشان خالی شود ودیگر بغضی در گلویشان نباشد از چشمانشان سرازیر شد.به یاد

خنده ها ، قهقهه ها ، به یاد غصه ها ، شادی ها و گریه ها اشك میریختند.و اینك زمانش فرا

رسیده بود كه شعر جدایی را می خواندند
شعری كه در آن آواز غمگینی بود ، شعری كه در آن آواز آغاز جدایی بود

دست رفاقت در دستان هر دویشان گرمای خاصی به آن لحظه سرد غمگین بخشیده بود اما
سرنوشت اینچنین می خواست

حالا كه آنها از هم جدا شده اند و باید دوری هم را تحمل كنند در عوض قلبهایشان تا
ابد در كنار هم به رسم رفاقت باقی خواهد ماند


سمیه جون تازه دیشب باورم شد که واقها میخوای از پیشمون بری
چه خاطره های خوبی که باهم داشتیم یادته یه شب اومدیم اتاقت به جای چای کلی نون بربری بهمون دادی ما هم هیچی نگفتیم و هی نون خوردیم تا اینکه هم اتاقیت گفت سمیه نمی خوای بهشون چایی بدی
تو هم که از بس تنبل بودی رفتی اب واسمون اوردی نکنه خفه شیم .......نمیدونم چرا بعدش واسمون خرما آوردی راستی من
حرفمو پس نمیگیرم حواست باشه ها عید باید بیا ی فرش اتاقمو بشوری
از ته دلم واست ارزوی موفقیت میکنم خیلی دلم واست تنگ میشه
روزگار ی که ما در اون زندگی میکنیم تنها چیزی که یاد گرفته جدا کردن دوستان از همه

خداحافظ همین حالا ، همین حالا که من تنـــــهام

خداحافظ به شرطی که بفهمی ، تر شده چشمام

خداحافظ کمی غمگیـــن بــه یاد اون همه تردید

بـــــه یاد آسمونی کـــــه منـــو از چشم تو می دید

اگه گفتم خداحافظ نه اینکه رفتنت سـاده است

نه اینکه میشـــه باور کـــرد دوباره آخـــر جاده است

خداحافظ واســـه اینکـــه نبندی دل بـــه رویــاها

بدونــی بی تـــو و بـــا تـــــو همینه رســم این دنیـا

خداحافظ ... خداحافظ ... همین حالا

سمیه جونم درسته که داری از پیشمون میری ولی اینو بدون که هیچوقته هیچوقت فراموشت نمیکنم و ما همیشه همون 7تا آبجی میمونیم ....

یادته اون روزیو که میخاستی با چشمات چراغو خاموش کنی و در اتاقو ببندی!!! اینقد نرفتی درو ببندی تا آخرش در از رو رفت و خودش بسته شد

آخرشم فوت و فنشو نشونم ندادیا....

نمیدونم خوشحال باشم یا ناراحت،خیلی حس بدیه... ولی خب این فکر که اونجا موفق تری یخرده آرومم میکنه

راستش دیشب اولین باری بود که گریه 7تامونو دیدم....فک نمیکردم جدایی اینقد سخت باشه

این آبجی کوچیکه با تمام وجودش برات آرزوی سلامتی و موفقیت داره

سمیه عزیزم واقعا نمیدونم چه جوری احساسمو از رفتنت بگم خیلی برام سخته! از فکر اینکه ترم بعد دیگه پیشمون نیستی عجیب دلم میگیره.....ا
توی مذهب ما خداحافظی و جدائی جائی نداشت سمیه چه جوری به خاطر این گناهت ببخشیمت؟؟؟؟ا

میدونم که واقعا از ته ته دلت نمیخواستی بری، هر وقت که میگفتی بچه ها اگه حتی یکیتون فقط یه بار هم بهم بگه نرو نمیرم،بغضم میگرفت بهت میگفتم برو دیگه دست از سرمون بردار!!! ولی نه؛ واقعا دلم نمیخواست که بری .ا


....هیچ وقت فکرشو نمیکردم لحظات جدائیمون اینقد برام سخت بگذره
تا ابد تا آخرین روزی که نفس میکشم خاطره قشنگ و پروانه ای شب آخر با هم بودنمونو فراموش نمیکنم حتی آسمونم بغضش ترکیده بود !دلم تنگ میشه واسه اون شب که همه غرورمونو زیرپا گذاشتیم و ابری تر از هر آسمون ابری ای باریدیم
دلم تنگ میشه واسه همه مهربونیات کاش حداقل اینقد خوب نبودی.... ا

ببخش اگه یه وقت چیزی گفتم یا کاری کردم که ازم رنجیدی.....ا

راستی اونجا یادت نره روزی 7 بار عبادت ویژه رو انجام بدی میدونم که خوب بلدی ا

قصه از حنجره ایست که گره خورده به بغض یک طرف خاطره ها یک طرف فاصله ها؛
در همه آوازها ،حرف آخر زیباست؛
آخرین حرف تو چیست که به آن تکیه کنم؟
آخرین حرف من دیدن پرواز تو در فرداهاست.

آره ما همیشه 7تا میمونیم و 7 عدد خوش یمن زندگیمونه!!ا