بیوسونامی!!!!!!

به نام خدایی که او را گواه میگیرم قصد توهین به هیچیک از اساتید محترم یا دوستان بزرگوارم رو ندارم هدفم تنها فراهم اوردن دقایقی شاد یرای شماست. برای خندیدن منتظر خوشبختی نباش شاید خوشبختی هم منتظر خنده ی توست

یک دوشنبه ی معمولی شروع میشود مثل همیشه با بافت ! با دکترخزاعی! اما امروز بدجوری همه درحال چرت زدن هستن یه جورایی ارامش قبل از طوفان ! همه ناخوداگاه در حال ذخیره انرژی برای ماجرایی بودن که هیچکس امکان وقوعش رو به مخیله اش راه نمیداد ! این دوشنبه همانطور معمولی ادامه یافت.دکترقنبری از مثلث خلفی گردن می گوید و کلماتی به کار میبرد که فقط اشنا هستن در همین حد نه بیشتر!
این دوشنبه انقدر معمولی است که دکتر قنبری انتراکت میدهد از ان انتراکت هایی که که شروعش دست استاد است وپایانش دست هیچکس ! انتراکت را میرویم سایت چه کسی دیگه حوصله برگشتن به کلاس اناتومی رو داره؟ بیخیال کلاس میشیم ومنتظر میمونیم تا دو عقربه ساعت کاملا روی 12 قراربگیرن تا دکتر بیخیال کلاس بشه. کلاس تعطیل میشه کم کم میشه امواج یه سونامی رو احساس کرد .نیم ساعت کلاسو ول
کردیم یه کوییز اناتومی موند رو دستمون !! روی بورد تاریخ امتحان چشمک میزنه ومیگه : من فقط یه پیش لرزه م تازه اولشه ! کمی جلز و ولز میکنیم ! فقط کمی !
در همین اثنا موبایل اقای نجفی که این روزها بیشتر از تلفن وزارت امور خارجه زنگ میخوره میزنگه از لحن وحالتشون مخصوصا ضربه ای که به سرشون میزنن میشه فهمید که مساله درسیه واحتمالا امتحانی ! اینو از شدت ضربه میشد فهمید
دریک جمله فاجعه رو به تصویر میکشن هیچکدوم از اساتید بیوشیمی موافقت نکردن
من دچار الیناسیون حاد میشوم نه ...امکان نداره.ناخوداگاه خودمو توراه همدان میبینم تا مرز سکته میرم. اولین چیزی که به ذهنم میرسه یه اسمه : اقای قشقایی. تقریبا یه دور دور دانشگاه دنبالشون می گردم ونفس نفس زنان خودمو به قلب تپنده ی دانشکده پزشکی میرسونم : کره بز ! عمق فاجعه رو از اونجا میشه فهمید که بچه ها اون لحظه اتاق گروه بیوشیمی رو به سلف ترجیح میدن(خودش خیلیه ها) خوان اول اتاق دکتر نعمانیه.تاکید دکتر بر اینه که فقط خواجه شیراز از این مساله بیخبره (ایشون اطلاع نداشتن که خواجه چند دقیقه پیش با اقای نجفی تماس گرفتن واعلام کردن "هاتفی از گوشه میخانه دوش" بهشون خبر داده ودلسوزانه گفتن "مگر این چند روزه را دریابید") درهمین بین اقای قشقایی که امواچ سونامی رو دریافت کردن سرمیرسن وبا دوز بالای استرس یه خط در میون میگن : نه سوال من اینه
مرحله اول مذاکرات مثل سازمان ملل متحد نتیجه ای نداره. !
مارو از اتاق دکتر میفرستن بیرون تا مذاکرات پشت درهای بسته ادامه پیدا کنه
اینجاست که گروهی ازخانوما واقایون در ورودی دانشکده پزشکی تجمع میکنن وگروهی هم در راهروی منتهی به اتاق دکتر !وعمل سختوطاقت فرساست ! یکی رژه میره یکی رو زمین ولو شده یکی زل زده یه جا.اقای فرزانه امیدواری میدن : نگران نباشید به هوش میاد ! بچه ها انقدر اتصالی کردن که صدای پرینتر رو به صدای دستگاه نوار قلب تعبیر میکنن وخانم بصیری رو در حال پاک کردن عرق از پیشانی دکتر تصور میکنن که در حال مذاکرات طاقت فرساست ! به گزارش خبرنگار ما با هر صدایی که تنها شباهت اندکی به صدای باز شدن در داشته بچه ها مثل فنر از جا میپریدن تا حال بیمارو از دکتر بپرسن وکابوسشون این جمله بوده : من هرکاری از دستم برمیومد انجام دادم متاسفم ومن در این احوال به اندازه ی یکسال میخندم
گروه بیرون اما حال وهوایی دیگه دارن صحبت از ایمپلنت وهند ومالزیه.من اما به همدان فکر میکنم : چند ساعت راهه؟دانشجواش با انگشت نشونمون میدن ومیگن : افتادن اینا. شوت شدن اینجا!
طناز میاد میگه در باز شده ومنشی دکتر با خونسردی گفته شما هنوز اینجایین؟
ضرب المثل هام قاطی شدن کاسه"اش تر از داغ"وتبدیل واحد از"وجب به متر" از اثرات این سونامی بر اقای حیدرزادیه که چهره ی خندان گروه اقایون هستن ومنتظر قاصد خوش خبرن!
رفته رفته بچه ها حس میکنن کارشون به کتون بادی کشیده.گروه گروه میرن سلف
.
بقیه در پست بعدی.............