.....املاء

البته شایدم انشاء...




!!بدون شرح

یاد اون روزهایی به خیر که تنها غم زندگیم شکستن اون نوک مدادی بود که باهاش این جور املاهایی می نوشتم

یادش بخیر من رو به یاد دوران دبستان و نمره های شیرین دوازده املا انداختین

به نظر من چه صبری داشتن اون بچه ها که یه جمله رو100 مرتبه نوشتن

محشر بود-آدمو یاد اون روزایی میندازه که تنها آرزومون بزرگ شدن بود.....ه

کاشکی دنیا دنده عقب داشت

ممنونم پست نوستالژیکی بود
ایکاش میتونستیم به سبکبالی اون روزهامون برگردیم
......

استعفا

بدينوسيله من رسماً از بزرگسالی استعفا می دهم و مسئوليتهای يک کودک هشت ساله را قبول می کنم.
می خواهم به يک ساندويچ فروشی بروم و فکر کنم که آنجا يک رستوران پنج ستاره است.
می خواهم فکر کنم شکلات از پول بهتر است، چون می توانم آن را بخورم!
می خواهم زير يک درخت بلوط بزرگ بنشينم و با دوستانم بستنی بخورم .
می خواهم درون يک چاله آب بازی کنم و بادبادک خود را در هوا پرواز دهم.
می خواهم به گذشته برگردم، وقتی همه چيز ساده بود، وقتی داشتم رنگها را، جدول ضرب را و شعرهای کودکانه را ياد می گرفتم، وقتی نمی دانستم که چه چيزهايي نمی دانم و هيچ اهميتی هم نمی دادم .
می خواهم فکر کنم که دنيا چقدر زيباست و همه راستگو و خوب هستند.
می خواهم ايمان داشته باشم که هر چيزی ممکن است و می خواهم که از پيچيدگيهای دنيا بی خبر باشم .
می خواهم دوباره به همان زندگی ساده خود برگردم، نمی خواهم زندگی من پر شود از کوهی از مدارک اداری، خبرهای ناراحت کننده، صورتحساب، جريمه و ...
می خواهم به نيروی لبخند ايمان داشته باشم، به يک کلمه محبت آميز، به عدالت، به صلح، به فرشتگان، به باران، و به . . .
اين دسته چک من، کليد ماشين، کارت اعتباری و بقيه مدارک، مال شما.
من رسماً از بزرگسالی استعفا می دهم .

....